Ανυπότακτη Αττική

Η … «συμμόρφωση» της τροπολογίας Βορίδη για τις Οικονομικές Επιτροπές και Επιτροπές Ποιότητας Ζωής είναι προσβολή στη νοημοσύνη μας.

January 17, 2023 in Ανακοινώσεις / Απόψεις / Αυτοδιοίκηση

Πλατιά συμμαχία των δυνάμεων της αριστεράς για να ανακοπεί η νεοφιλελεύθερη επέλαση στην αυτοδιοίκηση.

Το 2019, με μία από τις πρώτες νομοθετικές ρυθμίσεις της κυβέρνησης Μητσοτάκη, έγινε ένα τεράστιο πραξικόπημα στη λειτουργία των δήμων και των περιφερειών. Για να αντιμετωπιστεί ο δήθεν κίνδυνος ακυβερνησίας των ΟΤΑ, τροποποιήθηκε, πριν καν εγκατασταθούν οι νέες δημοτικές και περιφερειακές αρχές που προέκυψαν από τις αυτοδιοικητικές εκλογές του 2019, η σύσταση των Οικονομικών Επιτροπών και των Επιτροπών Ποιότητας Ζωής των δήμων και των Οικονομικών Επιτροπών των Περιφερειών, ενώ, ήδη από τότε και, σταδιακά, ολοένα και περισσότερο, μεταφέρθηκαν αρμοδιότητες από τα δημοκρατικά εκλεγμένα συμβούλια στις επιτροπές αυτές.

Ως προς τη σύσταση των Επιτροπών, οι ρυθμίσεις αυτές, που έγιναν γνωστές ως «νόμοι Θεοδωρικάκου», προέβλεπαν αφενός την μείωση των μελών τους και, αφ’ ετέρου, την εκλογή τους με τρόπο ώστε πλειοψηφία σε αυτές να αποτελεί πάντα η διοικούσα παράταξη, ανεξάρτητα από τα αποτελέσματα των εκλογών. Η εξασφάλιση αυτή προέκυψε με την πρόβλεψη ότι, με διάφορους τρόπους, ανεξαρτήτως εκλογικής διαδικασίας για την ανάδειξη των μελών των επιτροπών, η διοικούσα παράταξη θα έχει πάντα στις επιτροπές τόσα μέλη όσα απαιτούνται για να πλειοψηφεί. Έτσι, προέκυψε το «παράδοξο», όργανα με σημαντικές αποφασιστικές αρμοδιότητες, να εκλέγονται με μία διαδικασία που νοθεύει ουσιαστικά το αποτέλεσμα των εκλογών και παραβιάζει την ψήφο και τη βούληση των πολιτών. Επειδή όμως φάνηκε ότι η «απλή» συγκρότηση των Επιτροπών με αντιδημοκρατικό τρόπο δεν αρκούσε για την διαχείριση των δήμων και των περιφερειών με τους όρους που επιθυμούσε η κυβέρνηση και οι προσκείμενοι σε αυτήν δήμαρχοι και περιφερειάρχες, μεταφέρθηκε ένα τεράστιο εύρος πολύ σημαντικών αρμοδιοτήτων στις επιτροπές, με αποτέλεσμα αυτές να αποφασίζουν για το σύνολο σχεδόν των κρίσιμων ζητημάτων και τα δημοκρατικά εκλεγμένα συμβούλια να καταστούν διακοσμητικά όργανα, αποψιλωμένα από αρμοδιότητες.

Η πλειοψηφία των παρατάξεων της αντιπολίτευσης αντιτάχθηκε σε αυτήν την εξέλιξη ήδη από την αρχή, καταγγέλλοντας ως αντιδημοκρατικούς και πραξικοπηματικούς τους νόμους Θεοδωρικάκου που ακύρωναν επί της ουσίας τη βούληση των πολιτών. Μετά από χρόνια και προς το τέλος της θητείας των αυτοδιοικητικών οργάνων, εκδόθηκε τον Δεκέμβριο η υπ’ αριθμ. 2377/2022 απόφαση της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας, που αποτελεί κόλαφο για τις επιλογές της κυβέρνησης Μητσοτάκη.

Όπως αναφέρεται, μεταξύ άλλων, στην απόφαση:

«(Ο νόμος Θεοδωρικάκου), αφ’ ενός μετέβαλε τον τρόπο συγκροτήσεως της Οικονομικής Επιτροπής και της Επιτροπής Ποιότητας Ζωής, προκειμένου να εξασφαλισθεί ότι σε αυτές η πλειοψηφία θα ανήκει στην παράταξη με την οποία εξελέγη ο Δήμαρχος, αφ’ ετέρου προέβη σε μεταφορά αρμοδιοτήτων το μεν προς την Οικονομική Επιτροπή, προς την οποία μεταβιβάσθηκαν αποφασιστικές αρμοδιότητες σημαντικού οικονομικού αντικειμένου, το δε προς την Επιτροπή Ποιότητας Ζωής. Οι μεταβιβαζόμενες αρμοδιότητες μέχρι τότε ανήκαν στο άμεσα εκλεγόμενο συλλογικό όργανο διοίκησης των δήμων, το δημοτικό συμβούλιο, το οποίο, έχει το γενικό τεκμήριο αρμοδιότητας για τα θέματα που αφορούν τον Δήμο. Σε αυτό δε το συλλογικό όργανο η παράταξη με την οποία εξελέγη ο Δήμαρχος ενδέχεται να μην έχει την πλειοψηφία, λόγω της συγκροτήσεώς του με βάση το σύστημα της απλής αναλογικής. Συνεπώς, ο νομοθέτης απέβλεψε στη μεταφορά ορισμένων εκ των εξ ορισμού σημαντικών αρμοδιοτήτων του δημοτικού συμβουλίου σε άλλα έμμεσα συλλογικά όργανα του Δήμου, με παράλληλη μεταβολή του τρόπου συγκροτήσεως των τελευταίων, προκειμένου να εξασφαλίσει σε αυτά την πλειοψηφία της παρατάξεως με την οποία εξελέγη ο Δήμαρχος. Υπό τα δεδομένα αυτά, οι ρυθμίσεις αυτές συνέχονται μεταξύ τους ως ενιαίο σύνολο, αποβλέπουν στον ίδιο σκοπό και επεμβαίνουν τόσο στη συγκρότηση των έμμεσων αυτών συλλογικών οργάνων του Δήμου όσο και στη λειτουργία, υπό τη συγκρότηση αυτή, των ανωτέρω οργάνων κατά την άσκηση των ανατεθειμένων σε αυτά νέων, σημαντικού χαρακτήρα, αρμοδιοτήτων. Με τη νομοθετική αυτή μεταβολή, η οποία έλαβε χώρα αμέσως μετά τη διεξαγωγή των εκλογών και μάλιστα σε χρόνο κατά τον οποίο είχαν ήδη εξαχθεί τα εκλογικά αποτελέσματα, μεταβλήθηκε εκ των υστέρων το πλαίσιο ασκήσεως του κατοχυρούμενου στο Σύνταγμα δικαιώματος εκλογής των αρχών των Ο.Τ.Α..

Για τους λόγους αυτούς, οι προαναφερθείσες ρυθμίσεις, έρχονται σε αντίθεση με τις διατάξεις των άρθρων 5 (παρ. 1), 52 και 102 (παρ. 2) του Συντάγματος».

Ως προς τη λειτουργία των Επιτροπών μετά την έκδοση της εν λόγω απόφασης, αυτή είναι σαφής:

«Οι ρυθμίσεις αυτές, οι οποίες, κατά τη βούληση του νομοθέτη, συνέχονται μεταξύ τους ως ενιαίο σύνολο και δεν μπορούν να εφαρμοσθούν αυτοτελώς, πρέπει να παραμερισθούν στο σύνολό τους ως αντισυνταγματικές και να εφαρμοσθούν κατά τη συγκρότηση των εν λόγω δημοτικών επιτροπών οι προϋφιστάμενες αυτών διατάξεις».

Το Συμβούλιο της Επικρατείας, με την απόφαση αυτή, με την οποία υποχρεούται να συμμορφωθεί τόσο η κυβέρνηση, όσο και οι ΟΤΑ, δεν αφήνει κανένα περιθώριο παρερμηνείας: οι επιτροπές πρέπει να συγκροτηθούν εκ νέου, με βάση τις διατάξεις του Κλεισθένη, που ίσχυαν πριν τους «νόμους Θεοδωρικάκου», δηλαδή με περισσότερα μέλη και χωρίς την ενίσχυση της διοικούσας παράταξης και την εκ του νόμου εξασφάλιση της πλειοψηφίας της. Προχωρά δε και ένα βήμα παραπάνω, κρίνοντας ότι η απόφαση θα έχει ισχύ από την 1^η Δεκεμβρίου 2022. Στην πράξη, αυτό σημαίνει ότι η συγκρότηση των επιτροπών, από την 1^η Δεκεμβρίου θεωρείται μη νόμιμη και συνεπώς οι αποφάσεις των οργάνων αυτών είναι ακυρωτέες, καθώς έχουν ληφθεί από όργανο που δεν έχει νόμιμη σύνθεση. Αντίστοιχα, μη νόμιμες και ακυρωτέες είναι οι αποφάσεις των οργάνων αυτών διότι έχουν ληφθεί επί ζητημάτων που δεν εντάσσονταν στις αρμοδιότητές τους με βάση τον Κλεισθένη. Επομένως, ήδη από την 1^η Δεκεμβρίου, οι αποφάσεις των επιτροπών και, κατ’ επέκταση, η λειτουργία των δήμων και των περιφερειών είναι στον αέρα.

Σε συνέχεια της εξέλιξης αυτής και μετά από αλλεπάλληλες διαβεβαιώσεις της κυβέρνησης διά του Υπουργού Εσωτερικών, Μ. Βορίδη, ότι η κυβέρνηση «σέβεται τις δικαστικές αποφάσεις» και θα εφαρμοσθούν τα οριζόμενα στην απόφαση του ΣτΕ μέσω νέας νομοθετικής ρύθμισης που θα κατατεθεί υπό τη μορφή της τροπολογίας στη Βουλή, η πολυαναμενόμενη τροπολογία Βορίδη κατατέθηκε στις 17 Ιανουαρίου. Φυσικά, καμία τροπολογία δεν χρειαζόταν, αφού η απόφαση είχε ήδη δώσει την απαιτούμενη λύση, δηλαδή την εφαρμογή των διατάξεων του Κλεισθένη, χωρίς καμία νέα νομοθετική πρωτοβουλία.

Η τροπολογία Βορίδη, όπως κατατέθηκε στη Βουλή, δεν είναι τίποτε άλλο παρά κοροϊδία, προσβολή της νοημοσύνης αιρετών και πολιτών, με την οποία επιστρέφουν μεν κάποιες από τις αφαιρεθείσες αρμοδιότητες στα δημοτικά και περιφερειακά συμβούλια (και μάλιστα όχι όλες), ωστόσο τίποτα απολύτως δεν αλλάζει στη συγκρότηση των επιτροπών. Έτσι, οι επιτροπές θα παραμείνουν ως έχουν, με μοναδική αλλαγή ότι η θητεία τους γίνεται ετήσια από διετής και μάλιστα θα αλλάξει από την 1-1-2024, δηλαδή όταν θα έχουν εγκατασταθεί οι νέες δημοτικές και περιφερειακές αρχές που θα προκύψουν από τις εκλογές του Οκτωβρίου. Με την τροπολογία αυτή, ο υπουργός καλεί τη βουλή να νομοθετήσει αντισυνταγματικές διατάξεις (που έχουν ήδη κριθεί ως τέτοιες από το ακυρωτικό δικαστήριο) και αρνείται ρητά να συμμορφωθεί με την απόφαση του ΣτΕ, παρότι καλά γνωρίζει ότι η συμμόρφωση στις δικαστικές αποφάσεις αποτελεί ρητή υποχρέωση της διοίκησης. Ίσως είναι η πρώτη φορά στην πρόσφατη ιστορία που, με τόσο ρητό και κατηγορηματικό τρόπο, η διοίκηση, και μάλιστα σε κορυφαίο επίπεδο, παραβιάζει τόσο κατάφωρα και με τόσο προφανή τρόπο το Σύνταγμα και τις δικαστικές αποφάσεις.

Η τροπολογία Βορίδη αντανακλά την πολιτική λογική μίας κυβέρνησης, η οποία έχει ως βασική γραμμή τον αυταρχισμό και την κατάλυση κάθε έννοιας δημοκρατίας. Και, προφανώς, μία κυβέρνηση που δεν διστάζει να επενδύει συνεχώς και με κάθε τρόπο στην καταστολή, να λειτουργεί με όρους διαρκούς εκτροπής, να στήνει εκτεταμένα δίκτυα υποκλοπών που παρακολουθούν πολιτικά πρόσωπα, επιχειρηματίες, ακόμα και τον Α-ΓΕΕΘΑ, που, παρά τις αποκαλύψεις συνεχίζει ακάθεκτη στην ίδια πορεία, που επιχειρεί – η ίδια ή μέσω «αντιπροσώπων» – να φιμώσει ακόμα και Ανεξάρτητες Αρχές απειλώντας με ποινικές διώξεις, δεν θα δίσταζε να λειτουργήσει με τον τρόπο αυτόν. Πέρα από όλα τα άλλα, η ψήφιση και εφαρμογή της τροπολογίας αυτής αφήνει έκθετη την αυτοδιοίκηση και τις αποφάσεις των οργάνων της, δεδομένου ότι παραμένει ορθάνοιχτη η οδός της ακύρωσης των αποφάσεων των επιτροπών, αφού αυτές θα συνεχίζουν να λαμβάνονται από όργανα με μη νόμιμη συγκρότηση.

Η επιμονή σε αντιδημοκρατικές και αντισυνταγματικές μεθοδεύσεις δεν είναι τυχαία, ούτε οφείλεται στον υποτιθέμενο κίνδυνο ακυβερνησίας των ΟΤΑ. Είναι συνειδητή επιλογή, ώστε να καθίσταται από δύσκολος έως αδύνατος ο έλεγχος των παρατάξεων της διοίκησης από την αντιπολίτευση. Οδηγεί και διευκολύνει την εφαρμογή μίας πολιτικής που επιβάλει την νεοφιλελεύθερη επέλαση στους δήμους και τις περιφέρειες, η οποία καταλήγει στην ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών δήμων και περιφερειών, στην μετατόπιση του βάρους στους πολίτες με κάθε λογής χαράτσια, στην αντιπεριβαλλοντική πολιτική. Καταλήγει εν τέλει σε μία αυτοδιοίκηση που είναι μονίμως και απολύτως απούσα από όλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η τεράστια πλειοψηφία της κοινωνίας που ωθείται στη φτωχοποίηση για να εξυπηρετεί τα συμφέροντα επιχειρηματιών, εργολάβων και κάθε λογής «ημετέρων» της κυβέρνησης και των διοικήσεων δήμων και περιφερειών. Επιπλέον, οδηγεί σε μία λειτουργία πλήρως αδιαφανή και ανεξέλεγκτη, όπου, σχεδόν καθημερινά, τίθενται ζητήματα κατασπατάλησης τεράστιων πόρων, με – τουλάχιστον – αμφιλεγόμενους όρους, για την εξυπηρέτηση κάθε λογής συμφερόντων.

Η αντιπολίτευση και ιδιαίτερα οι παρατάξεις της αριστεράς στην αυτοδιοίκηση πρέπει να αντισταθούν και να υψώσουν ανάστημα σε αυτή την άνευ προηγουμένου μεθόδευση.

Να απορρίψουν και να καταδικάσουν την τροπολογία Βορίδη, αλλά και να πιέσουν για την καταψήφισή της. Επιπλέον, είτε ψηφιστεί είτε όχι η απαράδεκτη αυτή ρύθμιση, θα πρέπει από κοινού να ζητήσουν την εκ νέου συγκρότηση των επιτροπών με βάση τις διατάξεις του Κλεισθένη.

Η τροπολογία Βορίδη δείχνει για μια ακόμα φορά τις προθέσεις της κυβέρνησης για την αυτοδιοίκηση. Μια αυτοδιοίκηση που, με τον τρόπο εκλογής των συμβουλίων μέσω του νέου νόμου Βορίδη, θα αποκλείει τις πολιτικές εκφράσεις της αριστεράς και τη φωνή των κινημάτων από τα συμβούλια, θα διαμορφώνει συλλογικά όργανα υπό τον απόλυτο κυβερνητικό έλεγχο, για να εφαρμοστούν πολιτικές εξαθλίωσης των πολιτών, με την αυτοδιοίκηση συνένοχο και συμμέτοχο. Μια αυτοδιοίκηση που θα δέχεται αδιαμαρτύρητα τον συνεχή περιορισμό των πόρων της, την οριστική κλοπή των παρακρατηθέντων, τον διαρκή περιορισμό των ΚΑΠ και θα στρέφεται στα χαράτσια σε βάρος των πολιτών και τη διαρκή ιδιωτικοποίηση. Μια αυτοδιοίκηση που θα προωθεί απαρέγκλιτα τις αντιπεριβαλλοντικές πολιτικές και την παράδοση του περιβάλλοντος βορά στα σχέδια των επιχειρηματιών και των μεγάλων συμφερόντων.

Σε αυτή την πολιτική δεν μπορούν να βάλουν φραγμό δυνάμεις που έχουν υπηρετήσει και εξακολουθούν να υπηρετούν την ίδια πολιτική, που, ως διοίκηση αλλά και ακόμα και ως αντιπολίτευση, έχουν συμπράξει στις κάθε είδους νεοφιλελεύθερες επιλογές των προσκείμενων στη ΝΔ διοικήσεων δήμων και περιφερειών. Δυνάμεις που έχουν σπεύσει να δεσμευθούν ότι δεν τίθεται θέμα επαναφοράς της έστω και κουτσουρεμένης απλής αναλογικής του Κλεισθένη.

Για την αριστερά στην αυτοδιοίκηση, τίθενται ιστορικές ευθύνες. Ή θα συνεργαστεί στις κινηματικές και πολιτικές μάχες στα συμβούλια, αλλά και στις επερχόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές, ή, με τη στάση της, θα επιτρέψει την αποκρυστάλλωση ενός αντιδραστικού, ασφυκτικού συσχετισμού την επαύριο των εκλογών. Ή θα ενισχύσει τη δυνατότητα να εκφράζεται στην αυτοδιοίκηση η φωνή των κινημάτων και τα συμφέροντα της πλειοψηφίας της κοινωνίας, ή, επικαλούμενη διαφωνίες που δεν έχουν καμία σχέση με τα πραγματικά, άμεσα προβλήματα των πολιτών, θα συνεχίσει στο δρόμο της πολυδιάσπασης.

Η εμπειρία μίας σχεδόν τετραετίας στα συμβούλια του πρώτου και του δεύτερου βαθμού, έχει δείξει ότι, στην πράξη, οι παρατάξεις της αριστεράς έχουν κρατήσει κοινή στάση και έχουν πάρει κοινές πρωτοβουλίες στο σύνολο σχεδόν των κρίσιμων ζητημάτων. Η στάση αυτή είναι η επαρκής βάση για να επιτευχθούν πλατιές συνεργασίες, ώστε να χτιστούν οι απαραίτητες ισχυρές, κινηματικές αντιπολιτεύσεις.

της Μαριάνας Τσίχλη, Περιφερειακής Συμβούλου Αττικής, επικεφαλής της παράταξης «ΑΝΥΠΟΤΑΚΤΗ ΑΤΤΙΚΗ»

Ενωτικός Αγώνας για να αποσυρθεί το Ν/Σ «Εκγυγχρονισμός Περιβαλλοντικής Νομοθεσίας»

May 2, 2020 in Απόψεις / Περιβάλλον

Aναδημοσιεύουμε άρθρο των Δημήτρη Πετρόπουλου, μέλους Α/ΤΕΕ και Προέδρου ΔΣ ΠΟ ΕΜΔΥΔΑΣ και Ελένης Μπούκη, μέλους ΔΕ ΤΕΕ για το περιβαλλοντοκτόνο νομοσχέδιο που επιχειρεί να ψηφίσει η κυβέρνηση εν μέσω πανδημίας.

Ενωτικός Αγώνας για να αποσυρθεί το Ν/Σ «Εκγυγχρονισμός Περιβαλλοντικής Νομοθεσίας»

Το προς συζήτηση Ν/Σ «Εκσυγχρονισμός περιβαλλοντικής νομοθεσίας, ενσωμάτωση στην ελληνική νομοθεσία των Οδηγιών 2018/844 και 2019/692 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου και λοιπές διατάξεις», που την περασμένη βδομάδα κατατέθηκε στη Βουλή εν μέσω πανδημίας και μέτρων καραντίνας αποτελεί μια μείζονα αντιπεριβαλλοντική τομή σε σχέση με όλα τα μέχρι σήμερα ισχύοντα. Αποτελεί συνέχεια σε όλα τα επίπεδα του Νόμου του Υπουργείου Ανάπτυξης «Επενδύω στην Ελλάδα» μια που διαπνέεται από την ίδια ακριβώς φιλοσοφία – της με κάθε κόστος εκχώρησης δικαιωμάτων, και φυσικού περιβάλλοντος στο κεφάλαιο για να προχωρήσει απρόσκοπτα στην κερδοφορία του. Και φυσικά δε θα περιοριστεί σε αυτό. Σύντομα θα συνοδευθεί και από νέο Σχέδιο Νόμου για τη Χωροταξία και τη Δόμηση με πρόσθετες πολεοδομικές και χωροταξικές διευκολύνσεις ώστε παραλίες, ρέματα, βουνά, αλλά και οι πόλεις να δοθούν βορά στο κεφάλαιο και ειδικά στο Τουριστικό.

Ενδεικτικό είναι ότι το αφήγημα της ανάπτυξης που προέβαλαν όλες οι μνημονιακές κυβερνήσεις ως διέξοδο από την κρίση, συνδεόταν σχεδόν αποκλειστικά με την τουριστικοποίηση και την υπερεκμετάλλευση του χώρου και του φυσικού πλούτου. Αυτή η κατεύθυνση ωστόσο, δείχνει ήδη τα όρια της όσον αφορά στην σχέση που υπάρχει με τις υγεονομικές κρίσεις, όσο και στις τεράστιες οικονομικές επιπτώσεις που θα υπάρξουν το επόμενο διάστημα σε βάρος των εργαζόμενων στρωμάτων. Η ανάπτυξη της πανδημίας που βιώνουμε σχετίζεται σε μεγάλο βαθμό με την ανταγωνιστική σχέση που αναπτύσσει ο σύγχρονος καπιταλισμός με το περιβάλλον, όπως ενδεικτικά το μοντέλο ανάπτυξης του αγροτοβιομηχανικού συμπλέγματος, το οποίο εξαλείφει με ραγδαίο τρόπο τα ενδιαιτήματα της άγριας ζωής, αλλά και την υπερεντατική εκμετάλλευση και την μαζική κτηνοτροφία με επιδεινούμενες συνθήκες υγιεινής. Αλλά αναδεικνύει και τις αντιφάσεις του νεοφιλελευθερισμού και όλων των ιδεολογημάτων για τον ρυθμιστικό ρόλο της αγοράς και την βελτιωμένη παραγωγικότητα του ιδιωτικού έναντι του δημοσίου τομέα. Σε συνθήκες κρίσης αποδείχθηκε ότι η κρατική παρέμβαση εγγυάται εν μέρει την συνέχιση στοιχειωδών κοινωνικών λειτουργιών, σε αντίθεση με το μύθο ότι «θα τα ρυθμίσει η αγορά».

Η τελική μορφή του αντιπεριβαλλοντικού Νομοσχεδίου διαφέρει ριζικά σε σχέση με αυτή που αναρτήθηκε το Μάρτη προς διαβούλευση μια και τα μισά άρθρα του (64) δεν δημοσιοποιήθηκαν ποτέ στη σύντομη φάση της διαβούλευσης. Η δε συγκυρία επίσπευσης της «συζήτησης» και ψήφισης του εν μέσω πανδημίας έχει μια ειδική πρόσθετη σημασία, καθώς αναδεικνύει πως το κεφάλαιο και η κυβέρνηση βρίσκουν ως τεράστια ευκαιρία την υγειονομική κρίση, ώστε να επιβάλλουν την αναδιάρθρωση του δημόσιου χώρου.

Η δε διαβούλευση των Φορέων ήταν χαρακτηριστική. Οι εκπρόσωποι του Κεφαλαίου (ΣΕΒ, ΣΜΕ, Επιχειρήσεις Α/Γ και Φ/Β) και των Επιμελητηρίων (ΤΕΕ, ΓΕΩΤΕΕ, ΚΕΔΕ) ήταν αναφανδόν υπέρ του Νομοσχεδίου και πίεζαν για ακόμα πιο αντιδραστικές αλλαγές (πχ τάχθηκαν κατά του αποκλεισμού εξορυκτικών δραστηριοτήτων από τους πυρήνες προστατευόμενων περιοχών, ζήτησαν την εξαίρεση των χορτολιβαδικών εκτάσεων από τους δασικούς χάρτες, πρότειναν να τεθεί προθεσμία αυστηρή 60 ημερών στην αρχαιολογική υπηρεσία για την υπόδειξη τρόπου συνέχισης των εργασιών σε μια επένδυση, να μην αποκλείονται οι εξορυκτικές δραστηριότητες από τους πυρήνες των προστατευόμενων περιοχών, να θεωρούνται οριστικές οι αποφάσεις των ιδιωτών που τυχόν θα χρησιμοποιηθούν κατά τη διαδικασία περιβαλλοντικής αδειοδότησης, δηλαδή να μην μπορεί… η δημόσια αδειοδοτική αρχή να τροποποιήσει τις εισηγήσεις τους!). Αντίθετα οι εκπρόσωποι περιβαλλοντικών οργανώσεων (WWF, Greenpeace, 130 περιβαλλοντικές οργανώσεις) και εργαζομένων (Δασολόγοι, ΕΜΔΥΔΑΣ) ήταν αρνητικοί.

Παρουσιάζοντας συνοπτικά το πλήθος των ρυθμίσεων που περιλαμβάνουν τα 130 άρθρα του αυτά χωρίζονται στις παρακάτω μεγάλες κατηγορίες:

Κεφάλαιο Α («Απλοποίηση Περιβαλλοντικής αδειοδότησης»): Όλο το Νομοσχέδιο αντιμετωπίζει τις διαδικασίες Περιβαλλοντικού Ελέγχου και της Περιβαλλοντικής Αδειοδότησης σαν βαρίδι που πρέπει να το ξεφορτωθεί το κράτος. Σε συνέντευξη που παραχώρησε ο Υπουργός ΥΠΕΝ στο Αθην. Πρακτορείο Ειδήσεων στις 26.4.20, αναφέρει: «.. Δεν είναι δυνατόν η Δημόσια Διοίκηση να αδιαφορεί για την επενδυτική διαδικασία στη χώρα, τη μόνη διαδικασία που μπορεί να δημιουργήσει δουλειές και ανάπτυξη στον τόπο. Αν είναι αντίθετη η Διοίκηση σε μια αδειοδότηση ας το πει!..». Η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχουν Περιβαλλοντικές αδειοδοτήσεις των 6 και 8 χρόνων, προφανώς ο Υπουργός αναφέρθηκε σε συνεχιζόμενες διαδικασίες, Τροποποιήσεις, Ανανεώσεις και σύνθετα έργα με πολλές συνοδές δραστηριότητες. Όπως πολύ σωστά ανέφερε η εκπρόσωπος της WWF στην ακρόαση φορέων «Την τελευταία δεκαετία η διαδικασία περιβαλλοντικής αδειοδότησης δέχεται ανηλεή σφυροκόπηση, με δικαιολογία την απλοποίηση των διαδικασιών. Η δική μας εμπειρία δείχνει ότι τα έργα για τα οποία καθυστερεί η αδειοδότηση έχουν πρόβλημα: ή έχουν ελλιπείς μελέτες ή ζητούν χωροθέτηση κάπου που δεν επιτρέπεται», ανέφερε, παραθέτοντας πρόσφατα παραδείγματα αδειοδότησης βαρέων βιομηχανικών δραστηριοτήτων εντός ή εκτός Natura μέσα σε λίγους μήνες.».

Επίσης επεκτείνεται η ισχύς της περιβαλλοντικής άδειας από 10 σε 15 χρόνια, σε αντίθεση με τις σύγχρονες πρακτικές που απαιτούν τακτικότερο έλεγχο τους ιδιαίτερα ως προς τις σωρευτικές επιπτώσεις, ώστε να λαμβάνουν υπόψη τη ραγδαία ανάπτυξη της τεχνολογίας που αφορά τον εκσυγχρονισμό, την κλιματική κρίση και κάθε άλλο παράγοντα επηρεάζει τους περιβαλλοντικούς δείκτες για την προστασία του περιβάλλοντος (ISO, πιστοποιητικά κλπ). Ειδικά στην περίπτωση έργων με σημαντικές περιβαλλοντικές επιπτώσεις, η διάρκεια ΑΕΠΟ δεν θα έπρεπε να αυξηθεί αλλά, να μειωθεί ριζικά αλλά και να εντατικοποιηθούν οι έλεγχοι τήρησης των όρων. Έχει ενδιαφέρον η τοποθέτηση του Συνηγόρου του Πολίτη, στην ακρόαση φορέων όπου σημείωσε «ότι η επέκταση της ισχύος της περιβαλλοντικής αδειοδότησης (ΑΕΠΟ) από τα 10 στα 15 χρόνια ενδεχομένως να είναι αντισυνταγματική» Στη «Συλλογή γνωμοδοτήσεων από τους αρμόδιους δημόσιους φορείς και υπηρεσίες…», ο χρόνος μειώνεται από 45 μέρες σε 30 μέρες, μειώνοντας τις μέρες διαβούλευσης, μειώνεται και η δυνατότητα συμμετοχής της ενδιαφερόμενης τοπικής κοινωνίας στη διαδικασία λήψης αποφάσεων καθώς δεν θα υπάρχει χρόνος ούτε για την ενημέρωσή της. Την ίδια στόχευση έχει και η αναφορά ότι «η μη απάντηση φορέων πρέπει να θεωρείται ως θετική γνωμοδότηση κατά το νόμο». Αυτό δεν βοηθάει ούτε τις Υπηρεσίες που καλούνται να γνωμοδοτήσουν, ούτε το περιβάλλον, ούτε τις τοπικές κοινωνίες. Αντίστοιχα περιορίζει τους χρόνους ανανέωσης και τροποποίησης των ΑΕΠΟ όπου ειδικά στις τροποποιήσεις (μια πιο σύνθετη εργασία όπου ελέγχεται «ο ουσιώδης ή μη χαρακτήρας μίας μεταβολής περιβαλλοντικών επιπτώσεων από τη λειτουργία έργου ή δραστηριότητας») οι 3 ημέρες δεν επαρκούν ούτε για τη γραφειοκρατία έγκρισης κίνησης εκτός έδρας για επί τόπου έλεγχο του έργου! Ενώ μειώνει και τα περιεχόμενα του Φακέλου αδειοδότησης με αποτέλεσμα να λείπουν απαιτούμενες για την αδειοδότηση πληροφορίες.

Βασικό σημείο είναι ότι, ανατίθεται όλη ή τμήμα της διαδικασίας περιβαλλοντικής αδειοδότησης (μελέτες περιβαλλοντικών επιπτώσεων, διατύπωση περιβαλλοντικών όρων κλπ) σε ιδιώτες αξιολογητές, περιορίζοντας την όποια διαφάνεια και την όποια αντικειμενική εποπτεία του Δημόσιου Τομέα, της δημόσιας υγείας και του περιβάλλοντος. Στο σημείο αυτό το υπουργείο προχώρησε σε μια μικρή διόρθωση σε σχέση με την αρχικά ακραία πρόβλεψη, όπου ο ιδιώτης θα ήταν επιλογή του επενδυτή αλλά και θα πληρωνόταν και από αυτόν!!! Τώρα ο ιδιώτης ελεγκτής δεν θα επιλέγεται από την εταιρεία που θέλει να αδειοδοτηθεί αλλά από το ΥΠΕΝ με κλήρωση(;) (σε ένα μητρώο) και δεν θα πληρώνεται απευθείας από την εταιρεία, αλλά μέσω του υπουργείου. Η αξιολόγηση των γνωμοδοτήσεων που κατατίθενται παραμένει κατά βάση στο ΥΠΕΝ όπως και οι ποινικές ευθύνες στους Υπαλλήλους! Φυσικά η υποκατάσταση των μόνιμων υπαλλήλων, από ιδιώτες, κάθε άλλο παρά εξασφαλίζει εγκυρότητα στη διαδικασία μια και τα πολλαπλά φαινόμενα αλληλεξαρτήσεων μεταξύ επενδυτή και ελεγκτή δεν αντιμετωπίζονται. Η κεντρική ιδέα και εδώ είναι δώστε τα όλα σε ιδιώτες απαξιώνοντας τις γνώσεις και την εμπειρία των υποστελεχωμένων (άνω του 40% κενές οργανικές θέσεις), χωρίς σύγχρονα μέσα και γερασμένων (70% άνω των 50 ετών χωρίς καμία ανανέωση υπαλλήλων) Δημόσιων Υπηρεσιών, ώστε οι αποφάσεις να παίρνονται εύκολα, γρήγορα και απορροφητικά. Γιατί είναι βασικό στοιχείο μιας πολιτικής με επίκεντρο το περιβάλλον και τα κοινωνικά δικαιώματα το να μπορεί να πει και δια μέσου του κράτους να πει Όχι σε επενδύσεις ή να μπορεί να επιβάλλει αυστηρούς περιοριστικούς όρους όπου κρίνει, αλλά και να ελέγχει ότι τηρούνται.

Τέλος αναφέρεται ότι με το παρόν, «κατά την έκδοση των ΑΕΠΟ ή την υπαγωγή σε ΠΠΔ έργου ή δραστηριότητας, το ιδιοκτησιακό καθεστώς των εκτάσεων κατασκευής δεν εμπίπτει στον έλεγχο της αρμόδιας περιβαλλοντικής αρχής». Δηλαδή, η περιβαλλοντική αρχή δεν θα έχει αρμοδιότητα ελέγχου του ιδιοκτησιακού καθεστώτος της έκτασης στην οποία θα πραγματοποιηθεί η υπό αδειοδότηση επένδυση. Έχει αποδειχτεί ότι οι μεγάλες καταστροφές με ανθρώπινες απώλειες οφείλονταν σε καταπατήσεις και γενικά σε προβλήματα που είχαν σχέση με το ιδιοκτησιακό καθεστώς της επένδυσης λόγω «χαλαρής» σχετικής Νομοθεσίας. Μέχρι σήμερα το Δημόσιο είχε προστατευθεί από αρκετές κακοτοπιές (λ.χ. διακατεχόμενες εκτάσεις) χάρη στην πρόβλεψη αυτή.

Στη διαδικασία αδειοδότησης των ΑΠΕ προστέθηκε: ότι οι «περιοχές αποκλεισμού» (αυτές δηλαδή στις οποίες δεν επιτρέπονται οι ΑΠΕ) λαμβάνονται υπόψη μόνο εφόσον έχουν οριοθετηθεί κατά συγκεκριμένο τρόπο και η οριοθέτηση έχει αναρτηθεί στο γεωπληροφοριακό σύστημα του φορέα αδειοδότησης. Τέτοια πληροφορία είναι αμφίβολο αν υπάρχει διαθέσιμη με αυτό τον τρόπο στο υπουργείο Περιβάλλοντος για τις προστατευόμενες περιοχές, τη γη υψηλής παραγωγικότητας κλπ, επομένως πρόκειται για έμμεση «παράκαμψη» των απαγορεύσεων. Φυσικά ο τρόπος επιτάχυνσης της αδειοδότησης έργων ΑΠΕ, εγκυμονεί κινδύνους για τα έργα κατηγορίας Α να χωροθετηθούν σε περιοχές NATURA 2000 (τι να κάνουμε είπε ο εκπρόσωπος της ΕΛΕΤΑΕΝ στα βουνά που φυσάει είναι NATURA). Έλα όμως που δεν μπορεί να ζητούν εκπτώσεις από τη νομοθεσία οι εταιρείες ΑΠΕ. Ακόμα και τα αιολικά πάρκα μπορεί να έχουν πολύ βαρύ περιβαλλοντικό αποτύπωμα όπως αποδεικνύεται καθημερινά από τις Βιομηχανικού τύπου εγκαταστάσεις που φυτρώνουν σε όλα τα βουνά. Αντίστοιχες διευκολύνσεις και εδώ στις Βιομηχανικές ΑΠΕ με περιορισμό της διαβούλευσης και απουσία ελέγχων στο ιδιοκτησιακό καθεστώς. Γενικά το Ν/Σ καταργεί την ουσία της προστασίας των περιοχών Natura 2000 και προωθεί ακόμα και μεταλλευτικές δραστηριότητες και εξορύξεις υδρογονανθράκων σε περιοχές προστασίας της φύσης. Ορίζει χρήσεις γης που τις καθιστούν επέκταση του αστικού χώρου, καθορίζοντας 4 κλιμακούμενες ζώνες προστασίας και δίνοντας έτσι τη δυνατότητα βαρέων επενδυτικών δραστηριοτήτων (πχ εξορύξεις), τουριστικής/εμπορευματικής «αξιοποίησής» τους και δημιουργίας μη αναγκαίων υποδομών μέσα σε αυτές (δρόμων, κτιρίων κλπ) .

Όσον αφορά στο Κεφάλαιο Γ για τη Διαχείριση προστατευόμενων περιοχών έχουμε τη συγχώνευση των πολύπαθων Φορέων Διαχείρισης σε μία ακόμη υδροκέφαλη Δομή στο ΥΠΕΝ. Τα πολλαπλά προβλήματα των Φορέων αυτών (ελλιπής στελέχωση, έλλειψη πόρων, προβληματική μισθοδοσία των στελεχών της, αδυναμία να καθοριστούν οι αρμοδιότητές τους), δε θεραπεύονται με την κατάργησή τους. Οι Μονάδες που θα παραμείνουν στις ίδιες τις προστατευόμενες περιοχές, θα είναι αποδυναμωμένες, δίχως αρμοδιότητες γνωμοδοτικές, ασχολούμενες αποκλειστικά με τη φύλαξη, ενημέρωση- ευαισθητοποίηση και διαβούλευση με την τοπική κοινωνία… η οποία όμως θα είναι πιά πολύ μακριά από τις Αποφάσεις που θα παίρνονται για τον Τόπο τους και το Μέλλον τους.

Στο Κεφάλαιο Στ για τις Οικιστικές Πυκνώσεις και αφού το ΣτΕ ακύρωσε την εξαίρεσή τους από τους Δασικούς χάρτες, επιχειρείται η νομιμοποίησή τους, μέσα από την γνωστή ιστορία της υπαγωγής των κατοικιών στο νόμο (εξαίρεση από κατεδάφιση για 30 χρόνια, επιβολή προστίμου), μετά από Οικονομοτεχνικές μελέτες ανά Περιφέρεια που θα καταλήξουν σε Π.Δ/τα για τις περιοχές των οικιστικών πυκνώσεων (και θα στηρίζουν την παραμονή των αυθαιρέτων!). Ο εμπαιγμός και η αυθαιρεσία συνεχίζονται, η καταστρατήγηση του Συντάγματος καλά κρατεί. Επίσης εξαιρούνται από τους δασικούς χάρτες (εκτός από τους αναδασμούς) και εγκαταστάσεις βιομηχανίας ή τουρισμού, ακόμα και αν δεν είχαν νόμιμη άδεια αλλά κάποιο άλλο πληροφοριακού τύπου έγγραφο από δασαρχείο.

Άρθρο 54 (Τροποποίηση του ΠΔ 59/18-Χρήσεις γης): Οι προστατευόμενες περιοχές εκτιμούμε ότι αντιμετωπίζονται με όρους αστικού σχεδιασμού, χρησιμοποιώντας ένα εργαλείο του πολεοδομικού σχεδιασμού – τις «επιτρεπόμενες χρήσεις γης» – και με επίκληση στις «ad hoc αυθαίρετες ρυθμίσεις που ισχύουν σήμερα για κάθε περιοχή NATURA». Οι ΕΠΜ (Ειδικές Περιβαλλοντικές Μελέτες) των προστατευόμενων περιοχών θα πρέπει να επιλέξουν χρήσεις από τις νέες κατηγορίες : «Ζώνη απόλυτης προστασίας της φύσης – Ζώνη προστασίας της φύσης – Ζώνη διαχείρισης οικοτόπων και ειδών – Ζώνη βιώσιμης διαχείρισης φυσικών πόρων», ανοίγοντας έτσι τους ασκούς του Αιόλου για ακόμη μεγαλύτερες αυθαιρεσίες. Είναι κοινή διαπίστωση, ότι σε κάθε περιοχή NATURA, οι προαναφερόμενες Ζώνες έχουν πολύ ιδιαίτερα και μοναδικά χαρακτηριστικά, που Πρέπει να διαφοροποιούνται ως προς τις δραστηριότητες που θα επιτρέπονται σε αυτές. Τα εγγενή τους χαρακτηριστικά: της βιοποικιλότητας, των οικοτόπων, της χλωρίδας, της πανίδας, του Τοπίου κa, σε συνάρτηση και αλληλεπίδραση με την ανθρωπογενή δραστηριότητα, την εγγύτητα ή μη με τον αστικό ιστό, κάνουν κάθε μία από τις περιοχές αυτές Μοναδική. (πχ. Η Ζώνη Προστασίας την περιοχή της Πίνδου και Ζώνη Προστασίας σε μια περιοχή με τα αστικά χαρακτηριστικά του Υμηττού, δεν μπορεί να αντιμετωπίζονται το ίδιο όσον αφορά στις επιτρεπόμενες δραστηριότητες στην έκτασή τους).

Στο Άρθρο 99 με τις Ρυθμίσεις θεμάτων πολεοδομικού χαρακτήρα όπου έχουμε και την καταστρατήγηση του Χωρικού Σχεδιασμού -Χωροταξικού και Πολεοδομικού- που πηγάζει από την ιεραρχία των επιπέδων και την ανωτερότητα του υπερκείμενου σχεδιασμού με την εισαγωγή της «ευελιξίας» και της «διαβάθμισης των δεσμεύσεων». Στην ουσία δηλαδή, ευκαιριακά και κατά το δοκούν, επιτρέπεται οριζόντια – χωρίς καμία πρόβλεψη στον Νόμο για μετέπειτα εξειδίκευση – ορισμένοι Όροι, Προϋποθέσεις, Απαγορεύσεις της πολεοδομικής νομοθεσίας να μην θεωρούνται τόσο …δεσμευτικοί και αυτομάτως να παρακάμπτονται. Έτσι, π.χ., το Περιφερειακό Χωροταξικό Δυτικής Μακεδονίας – Θράκης επιτάσσει τον περιορισμό των εξορύξεων, κάτι που μπορεί τώρα να πάει στην άκρη αν εκπονηθεί άλλο σχέδιο σε κατώτερο επίπεδο (ειδικό, τοπικό κ.λπ.)

Τα καλύτερα φυσικά για το τέλος. Όπως κάθε Νομοσχέδιο που σέβεται τον εαυτό του, μέσα στις εκατοντάδες άρθρα και σελίδες του πρέπει να συνοδεύεται και από φωτογραφικές διατάξεις. Φυσικά το παρόν δεν αποτελεί εξαίρεση. Από τη μαζική τροποποίηση των προστατευτικών Προεδρικών Διαταγμάτων στο κέντρο της Αθήνας, όπου, λόγου χάρη, αίρεται στο Μεταξουργείο ο περιορισμός από τη χρήση γενικής κατοικίας για ξενοδοχεία έως 100 κλινών και απελευθερώνεται απολύτως έως αλλαγές επί τα χείρω στη δασική νομοθεσία έως χωροθετήσεις σταθμών μεταφόρτωσης αποβλήτων στην Αττική. Ένα μίνι νομοσχέδιο για τη διαχείριση των αποβλήτων, παρότι έχει εξαγγελθεί η αναθεώρηση του Εθνικού Σχεδίου (ΕΣΔΑ) και έχει ανατεθεί η μελέτη του Περιφερειακού Σχεδίου αποβλήτων της Αττικής (ΠΕΣΔΑ) και ένα δεύτερο για τη λειτουργία του φορέα Ελληνικό Κτηματολόγιο και την κτηματογράφηση.

Ένα δώρο προς την Ελληνικός Χρυσός με το άρθρο 119, που την απαλλάσσει από τη βάσανο των αδειοδοτήσεων και την εντάσσει στο καθεστώς γνωστοποίησης. Στο άρθρο 102 προβλέπεται ότι βιομηχανικές εγκαταστάσεις που έγιναν σε δάση ή δασικές εκτάσεις και έχουν λάβει όλες τις απαιτούμενες άδειες πλην της έγκρισης επέμβασης μπορούν να τη λάβουν μέχρι τις 30 Απριλίου 2021, καθώς αποτελούν επιτρεπτές επεμβάσεις. Στις επιτρεπτές… φωτογραφικές επεμβάσεις τουριστικού χαρακτήρα σε δάση κατατάσσονται εφεξής «και τα συρματόσχοινα, που είναι αυτοτελή σε σχέση με άλλες εγκαταστάσεις (όπως ξενοδοχεία, κέντρα σκι κ.λπ.). Για το Ειδικό Χωρικό Σχέδιο στο Μάτι και έκταση περίπου 2.500 στρεμμάτων σημειώνεται ότι είναι αγροτική και το Δημόσιο δεν προβάλλει δικαιώματα κυριότητας επί των εκτάσεων αυτών. Για τους Σταθμούς Μεταφόρτωσης Απορριμμάτων (ΣΜΑ) προβλέπεται ότι θα είναι προσωρινοί… για πέντε χρόνια και χωροθετούνται, σε πλήθος Δήμων χωρίς ουδεμία διαβούλευση ενώ ιδιωτικοποιείται περαιτέρω το εθνικό δίκτυο διανομής ενέργειας (ΑΔΜΗΕ).

Συμπερασματικά, βρισκόμαστε μπροστά σε μια περιβαλλοντική τομή και αναμφισβήτητα το κεφάλαιο προετοιμάζεται για την επόμενη φάση της υποβάθμισης της προστασίας και της ιδιωτικοποίησης του χώρου, των δημόσιων αγαθών και των φυσικών οικοσυστημάτων υπέρ των ίδιων πολυεθνικών οικονομικών συμφερόντων σε βάρος του περιβάλλοντος και της ποιότητας ζωής των πολιτών. Το νομοσχέδιο που έχει κατατεθεί υλοποιεί ένα ευρύτερο αστικό σχεδιασμό για την καπιταλιστική ανάπτυξη της επόμενης μέρας, καθώς στο κυνήγι της υπέρβασης της κρίσης που βιώνουμε και της διασφάλισης της “ανταγωνιστικότητας” αναζητούνται νέα επενδυτικά πεδία.

Σε όλα τα παραπάνω οφείλουμε να οικοδομήσουμε το δικό μας μέτωπο. Της κοινωνίας, των εργαζομένων, των περιβαλλοντικών οργανώσεων. Ένα πρώτο δείγμα του είναι το κείμενο με πάνω από εκατό υπογραφές οργανώσεων και χιλιάδων πολιτών που ζητά την απόσυρση του Ν/Σ και η στήριξη του από όσο γίνεται περισσότερους φορείς. Ένα δεύτερο είναι η παρουσία μας τη Δευτέρα 5/5/2020 στις 6μμ το απόγευμα έξω από τη Βουλή κατά τη συζήτηση στην Ολομέλεια του Νομοσχεδίου ζητώντας την απόσυρση του. Και το επόμενο να διαμορφωθεί ένας μόνιμος και δημοκρατικός χώρους συντονισμού και κοινής δράσης όσων αγωνίζονται ενάντια στη λεηλασία του περιβάλλοντος από την επέλαση της κερδοφορίας των ιδιωτικών συμφερόντων.

30/4/2020

Πετρόπουλος Δημήτρης, μέλος Α/ΤΕΕ, Πρόεδρος ΔΣ ΠΟ ΕΜΔΥΔΑΣ

Μπούκη Ελένη, μέλος ΔΕ ΤΕΕ

Κοιτώντας πίσω στο Ε.Σ.Υ. και πριν την πανδημία: Το διαρκές έγκλημα της διάλυσης της δημόσιας υγείας στην Ελλάδα

April 30, 2020 in Απόψεις / Κοινωνικές Ανάγκες

του Βαγγέλη Καλιντεράκη

Η διεθνής εξάπλωση του COVID-19 και το γεγονός πως αυτήν τη στιγμή το επίκεντρο της πανδημίας βρίσκεται στον δυτικό κόσμο (ΗΠΑ, Ευρώπη) έχει φέρει στην επιφάνεια τα ελλείματα των υγειονομικών συστημάτων μπροστά στην τεράστια υγειονομική κρίση. Η υγειονομική κρίση που προκάλεσε η πανδημία έχει θέσει προς αμφισβήτηση ένα σύνολο λειτουργιών του συστήματος: από την διαχείριση του περιβάλλοντος, τις υγειονομικές συνθήκες που ζουν οι πληθυσμοί, τις παραγωγικές λειτουργίες σε ένα διεθνοποιημένο περιβάλλον και τις επιπτώσεις της επί της ουσίας διάλυσης των υγειονομικών συστημάτων ύστερα από 40 χρόνια νεοφιλελευθερισμού.

Διαβάστε περισσότερα

Η Περιφέρεια Αττικής στα χέρια τίνος;

May 20, 2019 in Απόψεις

του Ιορδάνη Χρηστίδη,

υποψήφιου Περιφερειακού Σύμβουλου Βόρειου Τομέα Αθηνών με την Ανυπότακτη Αττική

Σε μερικές μέρες, οι κάτοικοι της ευρύτερης περιοχής της Αττικής θα κληθούν να αποφασίσουν για το ποιος (ή και ποια) θα λαμβάνει τις απαραίτητες αποφάσεις που θα επηρεάζουν τις ζωές μας για την επόμενη πενταετία. Τα πεπραγμένα της Ρένας Δούρου, ωστόσο, όπως και οι «εναλλακτικές» των Πατούλη-Σγουρό, δείχνουν πως οποιαδήποτε από τις τρεις αυτές επιλογές, απλώς θα συνεχίσει στην γνωστή πεπατημένη οδό μιας διοίκησης που δεν είχε καμία ουσιαστική θέληση να συγκρουστεί υλικά με μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα και με τις πολιτικές που εφαρμόζουν οι ευρωμνημονιακές κυβερνήσεις της τελευταίας δεκαετίας στις εκάστοτε περιφέρειες.

διαβάστε περισσότερα

ΕΞΟΡΙΣΤΟΙ ΚΑΙ ΕΞΟΡΙΣΤΕΣ ΣΤΗΝ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΛΕΩΦΟΡΟ

May 18, 2019 in Απόψεις

της Κατερίνας Χαιρέτη,

Υποψήφια περιφερειακή σύμβουλος κεντρικού τομέα

Δανείζομαι, ελαφρά τροποποιημένο, τον τίτλο της παλιάς πολύ καλής ελληνικής
ταινίας των Νίκου Ζερβού και Θανάση Ρεντζή, καθώς η Περιφέρεια Αττικής, ως η
μεγαλύτερη και πολυπληθέστερη χωρική ενότητα της Ελλάδας, μοιάζει,
πραγματικά, με λεωφόρο. Πλατεία, ασφαλτοστρωμένη και γεμάτη αυτοκίνητα που
τρέχουν πλάι-πλάι, χωρίς ο ένας οδηγός να γνωρίζει τον άλλο, η «μικρή Ελλάδα»,
όπως θα μπορούσαμε να την αποκαλέσουμε, συμπυκνώνει όλες τις αρνητικές
όψεις της χώρας. Άναρχη δόμηση, λίγο πράσινο, άνθρωποι χωρίς στέγη και
τροφή, άνθρωποι που μπορεί να έχουν ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι τους και
ένα πιάτο φαγητό, αλλά στερούνται πολλά άλλα, βασικά για μια αξιοπρεπή ζωή,
αγαθά, άνθρωποι βυθισμένοι στη φτώχεια και την ανεργία.

ΔΙΑΒΆΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΌΤΕΡΑ

ΣΥΡΙΖΑ – ΝΔ: Αλήθειες που σκεπάζουν οι φωνές

May 15, 2019 in Απόψεις

του Τόλιου Άρη,

υποψήφιου περιφερειακού συμβούλου Αττικής στον Κεντρικό Τομέα.

Όσοι και όσες παρακολούθησαν την κοινοβουλευτική διαδικασία των τελευταίων ημερών, είχαν δύο επιλογές: ή να πάρουν χάπια ή να συντονιστούν στους δεύτερους ημιτελικούς του Τσάμπιονς Λιγκ ανάμεσα σε Λίβερπουλ – Μπαρτσελόνα και Άγιαξ – Τότεναμ.

Η δεύτερη επιλογή ήταν ομολογουμένως μια λύτρωση, γιατί πάντα το καλό, ποιοτικό, ουσιώδες και εγκεφαλικό θέαμα που προσφέρει συγκινήσεις είναι καλύτερο από την απαράδεκτη μπάλα που καταχρηστικά λαμβάνει χώρα στο ελληνικό Κοινοβούλιο – αντί για το πιο αντίστοιχο Δελφινάριο, για παράδειγμα – τα τελευταία χρόνια. «Πάτος», «ναδίρ», «άβυσσος» είναι λέξεις φτωχές για να περιγράψουν την συζήτηση που διεξήχθη ανάμεσα σε Αλέξη Τσίπρα και Κυριάκο Μητσοτάκη.

διαβάστε περισσότερα

Η Αθήνα είναι μια παραθαλάσσια πόλη που έχει γυρισμένη την πλάτη της στη θάλασσα

May 15, 2019 in Απόψεις

του Γιώργου Βλάχου ,

Υποψηφίου Περιφερειακού Συμβούλου Πειραιά.

Για πενήντα χρόνια το παραλιακό μέτωπο μπαζώθηκε, τσιμεντοποιήθηκε, χτίστηκε από την Καστέλα μέχρι τη Βουλιαγμένη, απ’ το Πέραμα ως το Θριάσιο έγινε μια αποκρουστική βιομηχανική ζώνη. Την παραλία ήλεγχαν οι αυθαίρετες κατασκευές και τα νυχτερινά κέντρα, τα άχρηστα σκουριασμένα ολυμπιακά έργα, οι επί πληρωμή ξαπλώστρες στις λίγες εκατοντάδες μέτρα αμμουδιάς και φυσικά οι περίκλειστες τουριστικές μαρίνες. Για τους κυβερνώντες και τους μεγαλοεπιχειρηματίες ήταν πάντα προτιμότερο να βρέχονται από το κύμα οι τσιμεντένιες πολυκατοικίες και τα σιδερένια διυλιστήρια παρά να είναι ανοιχτά και ελεύθερα στο λαό τα δεκάδες χιλιόμετρα παραλίας. Οι αντιπαροχές και η Δικτατορία εξαφάνισαν από το χάρτη τις φυσικές ακτές, σήκωσαν λόφους από μπάζα μπροστά στις πόλεις, ύστερα η μεγάλη ολυμπιακή ιδέα έφτιαξε τα άχρηστα και ρυπογόνα σήμερα στάδια, σηκώθηκαν τσιμεντένια και σιδερένια τείχη μπροστά απ’ τις παραλίες και οι αμμουδιές καταλήφθηκαν από κέντρα διασκέδασης.

διαβάστε περισσότερα

Ανυπότακτοι ως την τελική δικαίωση

May 15, 2019 in Απόψεις

του Γεωργίου Γιάννη-Στυλιανού,

υποψήφιου περιφερειακού συμβούλου Αττικής στον Κεντρικό Τομέα.

Ήρθε η ώρα των αποφάσεων,σε λίγες μέρες μπροστά στις κάλπες βάλτε το χέρι στην καρδιά και στην κάλπη το ψηφοδέλτιο μας, ψηφοδέλτιο ελπίδας και μάχης.Με την παρουσία μας αυτή λέμε πως είμαστε ακόμα ζωντανοί τίποτα δεν τελείωσε αλλά αντίθετα τώρα αρχίζουμε ξανά σε πείσμα όλων αυτών που νόμιζαν ότι έκλεισαν τούς λογαριασμούς με την αριστερά και τις προοδευτικές δυνάμεις και που τώρα συναγελάζονται με όποιο ακροδεξιό εσμό οι μεν ή με όποιο ρετάλι του πολιτικά πεθαμένου χώρου της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας οι άλλοι,εφαρμόζοντας και οι δύο πολιτικές που τους υπαγορεύουν οι δανειστές με της όποιες παραλλαγές τους πού ουσιαστικά υπηρετούν ξένα συμφέροντα για τούς λίγους σε βάρος των πολλών.

διαβάστε περισσότερα

Για την κοινωνική πολιτική στην τοπική αυτοδιοίκηση

May 11, 2019 in Απόψεις

του Σπύρου Σασσάνη,
υποψήφιου Περιφερειακού Συμβούλου στον Δυτικό Τομέα.

Όλη η Περιφέρεια Αττικής, αλλά κυρίως ο Δυτικός Τομέας της Αθήνας, έχουν δεχθεί τις μεγαλύτερες
επιπτώσεις της κοινωνικής και οικονομικής κρίσης. Μία κρίση που έχει θύματα τους πιο αδύναμους
αυτού του κόσμου και αυτούς με τις λιγότερες δυνατότητες αντίστασης.

ΔΙΑΒΆΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΌΤΕΡΑ