Category: Απόψεις

της Κατερίνας Χαιρέτη,

Υποψήφια περιφερειακή σύμβουλος κεντρικού τομέα

Δανείζομαι, ελαφρά τροποποιημένο, τον τίτλο της παλιάς πολύ καλής ελληνικής
ταινίας των Νίκου Ζερβού και Θανάση Ρεντζή, καθώς η Περιφέρεια Αττικής, ως η
μεγαλύτερη και πολυπληθέστερη χωρική ενότητα της Ελλάδας, μοιάζει,
πραγματικά, με λεωφόρο. Πλατεία, ασφαλτοστρωμένη και γεμάτη αυτοκίνητα που
τρέχουν πλάι-πλάι, χωρίς ο ένας οδηγός να γνωρίζει τον άλλο, η «μικρή Ελλάδα»,
όπως θα μπορούσαμε να την αποκαλέσουμε, συμπυκνώνει όλες τις αρνητικές
όψεις της χώρας. Άναρχη δόμηση, λίγο πράσινο, άνθρωποι χωρίς στέγη και
τροφή, άνθρωποι που μπορεί να έχουν ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι τους και
ένα πιάτο φαγητό, αλλά στερούνται πολλά άλλα, βασικά για μια αξιοπρεπή ζωή,
αγαθά, άνθρωποι βυθισμένοι στη φτώχεια και την ανεργία.

του Τόλιου Άρη,

υποψήφιου περιφερειακού συμβούλου Αττικής στον Κεντρικό Τομέα.

Όσοι και όσες παρακολούθησαν την κοινοβουλευτική διαδικασία των τελευταίων ημερών, είχαν δύο επιλογές: ή να πάρουν χάπια ή να συντονιστούν στους δεύτερους ημιτελικούς του Τσάμπιονς Λιγκ ανάμεσα σε Λίβερπουλ – Μπαρτσελόνα και Άγιαξ – Τότεναμ.

Η δεύτερη επιλογή ήταν ομολογουμένως μια λύτρωση, γιατί πάντα το καλό, ποιοτικό, ουσιώδες και εγκεφαλικό θέαμα που προσφέρει συγκινήσεις είναι καλύτερο από την απαράδεκτη μπάλα που καταχρηστικά λαμβάνει χώρα στο ελληνικό Κοινοβούλιο – αντί για το πιο αντίστοιχο Δελφινάριο, για παράδειγμα – τα τελευταία χρόνια. «Πάτος», «ναδίρ», «άβυσσος» είναι λέξεις φτωχές για να περιγράψουν την συζήτηση που διεξήχθη ανάμεσα σε Αλέξη Τσίπρα και Κυριάκο Μητσοτάκη.

του Γιώργου Βλάχου ,

Υποψηφίου Περιφερειακού Συμβούλου Πειραιά.

Για πενήντα χρόνια το παραλιακό μέτωπο μπαζώθηκε, τσιμεντοποιήθηκε, χτίστηκε από την Καστέλα μέχρι τη Βουλιαγμένη, απ’ το Πέραμα ως το  Θριάσιο έγινε μια αποκρουστική βιομηχανική ζώνη. Την παραλία ήλεγχαν οι αυθαίρετες κατασκευές και τα νυχτερινά κέντρα, τα άχρηστα σκουριασμένα ολυμπιακά έργα, οι  επί πληρωμή ξαπλώστρες στις λίγες εκατοντάδες μέτρα αμμουδιάς και φυσικά οι περίκλειστες τουριστικές μαρίνες. Για τους κυβερνώντες και τους μεγαλοεπιχειρηματίες ήταν πάντα προτιμότερο να βρέχονται από το κύμα οι τσιμεντένιες πολυκατοικίες και τα σιδερένια διυλιστήρια παρά να είναι ανοιχτά και ελεύθερα στο λαό τα δεκάδες χιλιόμετρα παραλίας. Οι αντιπαροχές και η Δικτατορία εξαφάνισαν από το χάρτη τις φυσικές ακτές, σήκωσαν λόφους από μπάζα μπροστά στις πόλεις, ύστερα η μεγάλη ολυμπιακή ιδέα έφτιαξε τα άχρηστα και ρυπογόνα σήμερα στάδια, σηκώθηκαν τσιμεντένια και σιδερένια τείχη μπροστά απ’ τις παραλίες και οι αμμουδιές καταλήφθηκαν από κέντρα διασκέδασης.

του Γεωργίου Γιάννη-Στυλιανού,

υποψήφιου περιφερειακού συμβούλου Αττικής στον Κεντρικό Τομέα.

Ήρθε η ώρα των αποφάσεων,σε λίγες μέρες μπροστά στις κάλπες βάλτε το χέρι στην καρδιά και στην κάλπη το ψηφοδέλτιο μας, ψηφοδέλτιο ελπίδας και μάχης.Με την παρουσία μας αυτή λέμε πως είμαστε ακόμα ζωντανοί τίποτα δεν τελείωσε αλλά αντίθετα τώρα αρχίζουμε ξανά σε πείσμα όλων αυτών που νόμιζαν ότι έκλεισαν τούς λογαριασμούς με την αριστερά και τις προοδευτικές δυνάμεις και που τώρα συναγελάζονται με όποιο ακροδεξιό εσμό οι μεν ή με όποιο ρετάλι του πολιτικά πεθαμένου χώρου της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας οι άλλοι,εφαρμόζοντας και οι δύο πολιτικές που τους υπαγορεύουν οι δανειστές με της όποιες παραλλαγές τους πού ουσιαστικά υπηρετούν ξένα συμφέροντα για τούς λίγους σε βάρος των πολλών.