Όλοι στην πορεία, την Παρασκευή 6 Δεκέμβρη στις 6 μμ στα Προπύλαια.

Έντεκα χρόνια μετά την δολοφονία του Αλ. Γρηγορόπουλου από τον ειδικό φρουρό Επ. Κορκονέα, τα ζητήματα που ανέδειξε η έκρηξη της νεολαίας παραμένουν επίκαιρα.

Ο Δεκέμβρης του 2008 έδειξε την αγανάκτηση και την οργή μίας ολόκληρης γενιάς, όχι μόνο απέναντι στην κρατική δολοφονία του Αλέξη. Αλλά απέναντι στο γεγονός ότι το μέλλον και η προοπτική της νεολαίας, ήταν συνολικότερα υπό διακύβευση, από τις αναδιαρθρώσεις στην εκπαίδευση και τις εργασιακές σχέσεις, από την καθημερινότητα του αυταρχικού και εντατικού σχολείου ή σχολής, από την ελαστική εργασία και την ανασφάλεια. Η πιο μορφωμένη έως τότε γενιά, με τα περισσότερα τυπικά προσόντα, ήταν και η χειρότερα εργαζόμενη και αμειβόμενη, με την πιο υποθηκευμένη προοπτική. Παράλληλα, ο Δεκέμβρης ήταν η έκφραση της οργής της νεολαίας απέναντι στην κρατική καταστολή, την αντίληψη των «πραιτωριανών» της αστυνομίας που καλλιεργούσε συστηματικά η τότε κυβέρνηση της Ν.Δ., η οποία όπλισε το χέρι του Κορκονέα.

Σήμερα, τα ίδια θέματα είναι στο προσκήνιο με ακόμα μεγαλύτερη ένταση. Η νέα γενιά αναγκάζεται να θεωρήσει δεδομένη την μετανάστευση, την ανασφάλεια, τις άθλιες συνθήκες δουλειάς, τη μαύρη εργασία και τους μισθούς πείνας. Ταυτόχρονα, βρίσκεται μπροστά σε μια τεράστια αναδιάρθρωση στην εκπαίδευση, την επαναφορά του ορίου φοίτησης, την πειθάρχηση και τον αυταρχισμό στα πανεπιστήμια, αλλά και την εισαγωγή ενός συστήματος που θα καθιστά πολύ πιο δύσκολη την είσοδο στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Την ίδια στιγμή, η κρατική καταστολή παίρνει διαστάσεις πρωτοφανείς για τα μεταπολιτευτικά δεδομένα: βίαιες αστυνομικές επιθέσεις στις φοιτητικές κινητοποιήσεις, συλλήψεις στο σωρό, ενέδρες στα σπίτια αγωνιστών, παρακολουθήσεις με συσκευές γεωεντοπισμού, drones, άρση του πανεπιστημιακού ασύλου, αντιδραστική τροποποίηση του Ποινικού Κώδικα, διαρκείς παραβιάσεις δικαιωμάτων.

Απέναντι σε μια κυβέρνηση που επιχειρεί να εθίσει την κοινωνία στον «νόμο και την τάξη», αλλά και στον «νόμο του επενδυτή», που σαρώνει ότι απέμεινε από τα δικαιώματα των εργαζομένων, που εκχωρεί τον δημόσιο πλούτο και τσακίζει το περιβάλλον, η νεολαία για μια ακόμα φορά ορθώνει το ανάστημά της. Δίπλα στην νεολαία, πρέπει να σταθεί και το σύνολο της προοδευτικής κοινωνίας.

Ο φετινός Δεκέμβρης δεν είναι απλά μία επέτειος.

Μπορεί και πρέπει να γίνει δείκτης ότι τα σχέδια της κυβέρνησης να επιβάλει την νεοφιλελεύθερη αναδιάρθρωση και την σιδερένια μπότα της καταστολής δεν θα περάσουν. Απέναντί τους θα βρεθεί το κίνημα της νεολαίας και το λαϊκό κίνημα.

Μπορεί και πρέπει να δώσει το μήνυμα ότι δεν θα δεχθούμε παθητικά την πολιτική τους, αλλά θα την ανατρέψουμε.