Οι ευθύνες της κυβέρνησης και των διαχρονικών πολιτικών της λιτότητας για τις πύρινες καταστροφές που επαναλαμβάνονται ως τραγωδία είναι εγκληματικές.
Για μια ακόμη δυστυχώς φορά, η καταστροφική πυρκαγιά στην Κορινθία και τη Δυτική Αττική έχει επιφέρει καταστροφικές συνέπειες για τους κατοίκους, τη ζωή και τις περιουσίες τους, για τη φύση και το περιβάλλον. Ολόκληροι οικισμοί εκκενώθηκαν, αφήνοντας οι κάτοικοι τα σπίτια και τις περιουσίες τους στο έλεος της πυρκαγιάς. Η ζημιά του φυσικού πλούτου είναι ανυπολόγιστη. Ήδη πάνω από 70 χιλιάδες στρέμματα έχουν καεί μέχρι στιγμής από τη μεγάλη φωτιά, συμπεριλαμβανομένων τεράστιων δασικών εκτάσεων και προστατευόμενων περιοχών natura. Οι επιπτώσεις αυτές αναπτύσσουν μια ανεπανόρθωτη και μακροπρόθεσμη περιβαλλοντική βλάβη, καταστρέφοντας εν μία νυκτί ένα ολόκληρο οικοσύστημα, τους ελάχιστους θύλακες πρασίνου και οξυγόνου στην περιοχή, αφανίζοντας την πανίδα της περιοχής, πληθυσμούς ζώων και πτηνών και διαταράσσοντας την ανάπτυξή της.
Ο απύθμενος κυνισμός της κυβέρνησης και του εκπροσώπου της, μόνο κατ’ όνομα, Γ.Γ. Πολιτικής Προστασίας είναι αντίστοιχος της κυνικής και καταστροφικής πολιτικής τους. Μπροστά σε μία ακόμη τραγωδία, ο Ν. Χαρδαλιάς δήλωσε πως για το ξέσπασμα και την ανεξέλεγκτη εξέλιξη της πυρκαγιάς φταίει πως ήμασταν «άτυχοι», ενώ συγχρόνως ενημέρωσε ότι έλλειπαν 29 μισθωμένα αεροπορικά μέσα πυρόσβεσης γιατί «ήμασταν εκτός αντιπυρικής περιόδου» και «με βάση τον ευρωπαϊκό σχεδιασμό τα εναέρια μισθωμένα αναπτύσσονται από τις 25 Μαΐου μέχρι τις 10 Ιουνίου». Το θράσος τους δεν έχει όρια. Πρόκειται για μια κυνική ομολογία της απόλυτης κυβερνητικής ευθύνης και παγερής αδιαφορίας για μια σοβαρή αντιπυρική πρόληψη. Η παντελής έλλειψη προετοιμασίας του κρατικού μηχανισμού πολιτικής προστασίας είναι άλλωστε αυταπόδεικτη, όταν μια πυρκαγιά που ξεσπά στα τέλη Μαΐου σε μια χώρα με γνωστό κίνδυνο πυρκαγιών παίρνει τέτοιες ανεξέλεγκτες διαστάσεις, χωρίς να συντρέχουν μάλιστα ιδιαίτερα ασυνήθεις καιρικές συνθήκες. Και αυτό όταν κάθε χρόνο σχεδόν στην περιοχή της Αττικής και της Κορίνθου, αλλά και σε νησιωτικές περιοχές, στην Πελοπόννησο και αλλού, ξεσπούν καταστροφικές πυρκαγιές και δύο μόλις χρόνια μετά την τραγωδία της φονικής πυρκαγιάς στο Μάτι, που οδήγησε σε εκατόμβη νεκρών συμπολιτών μας και ανυπολόγιστες μέχρι σήμερα συνέπειες για την περιοχή, τους κατοίκους και το φυσικό περιβάλλον.
Οι τραγικές ελλείψεις μέσων και εξοπλισμού πυροπροστασίας δεν είναι φυσικό φαινόμενο, ούτε ατυχία. Είναι επιλογή. Είναι το αποτέλεσμα των καταστροφικών πολιτικών λιτότητας που ακολουθούν συνειδητά οι κυβερνήσεις και έχουν διαλύσει τις πλέον βασικές λειτουργίες πολιτικής προστασίας. Τα μνημόνια και η τεράστια επέμβαση διάλυσης των κρατικών λειτουργιών για την εξυπηρέτηση του σισύφειου ληστρικού δημόσιου χρέους, άφησαν πίσω τους καμένη γη στο επίπεδο της πυροπροστασίας και συνολικά της πολιτικής προστασίας (όπως στα αντιπλημμυρικά έργα). Είναι αυτές οι ζωτικής σημασίας λειτουργίες που περικόπηκαν ως «περιττές δαπάνες» στο όνομα της δήθεν διάσωσης της χώρας και του νεοφιλελεύθερου δόγματος του «λιγότερου κράτους». Αυτής της εγκληματικής πολιτικής τους καρπούς δρέπουμε και τα θύματα μετράμε σήμερα, πολιτική που εφάρμοσαν απαρέγκλιτα όλες οι μνημονιακές και νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις μέχρι σήμερα.
Ούτε όμως και η ανείπωτη τραγωδία στο Μάτι θορύβησε τους κυβερνώντες. Η ίδια συνθήκη εγκατάλειψης και τεράστιων ανεπαρκειών επικρατεί μέχρι σήμερα στις υπηρεσίες πολιτικής προστασίας του κρατικού μηχανισμού. Τα αεροσκάφη της πυροσβεστικής, που είναι τα πλέον αποτελεσματικά μέσα πυρόσβεσης πυρκαγιών μεγάλης έκτασης, έχουν μειωθεί δραστικά τα τελευταία έτη, ενώ δεν είναι συνολικά διαθέσιμα να επιχειρούν συγχρόνως, αφού χρειάζονται συχνές επισκευές, λόγω παλαιότητας. Ο στόλος αεροσκαφών της πυροσβεστικής είναι απαρχαιωμένος με αεροσκάφη ηλικίας 30 έως 40 ετών. Ομοίως, μόνο ένα μέρος των υδροφόρων οχημάτων είναι ικανό να επιχειρήσει, ενώ ένα ποσοστό της τάξης του 30% µε 40% των οχηµάτων είναι πάνω από 20 ετών και ένα 25% µε 30% είναι ηλικίας από 10 έως 20 ετών. Την ίδια στιγμή, ο αριθμός των πυροσβεστών είναι τραγικά χαμηλός και τα κενά τεράστια, που δεν καλύπτονται ασφαλώς από τους ελάχιστους εποχιακούς πυροσβέστες που προσελήφθησαν μετά την φωτιά στο Μάτι.
Την ίδια και χειρότερη πολιτική εξαφάνισης βασικών δαπανών που έχουν όφελος για το κοινωνικό σύνολο ακολουθεί και η τωρινή κυβέρνηση της ΝΔ. Μία κυβέρνηση που σε περίοδο πανδημίας αρνείται να ενισχύει στοιχειωδώς το ΕΣΥ και τις υπηρεσίες υγείας με γιατρούς, υγειονομικό προσωπικό και εξοπλισμό, με εκατοντάδες συμπολίτες μας να έχουν χάσει τη ζωή τους λόγω έλλειψης ΜΕΘ αλλά και προφανούς απροθυμίας ενίσχυσης υποδομών αντιμετώπισης της διασποράς του κορονοϊού (ΜΜΜ, μέτρα επιδημιολογικής επιτήρησης, ασφάλεια στους χώρους δουλειάς), θα δείξει την ίδια και χειρότερη αδιαφορία για την ενίσχυση της αντιπυρικής προστασίας και πρόληψης.
Οι προτεραιότητες της κυβέρνησης είναι προφανείς και δείκτης της εγκληματικής πολιτικής της που είναι ικανή να αφήσει την κοινωνία έκθετη σε φονικούς κινδύνους, για να ενισχύσει την καταστολή και τα ΜΜΕ. Όταν εκατομμύρια δαπανώνται για την πρόσληψη αστυνομικών (πάνω από 2.500 μέσα στην πανδημία), οχημάτων για την αστυνομία, 1,5 δις δόθηκαν μέσα στο 2020 για εξοπλισμούς στην πολεμική βιομηχανία, εκατομμύρια δαπανώνται για να κρατούν τα ΜΜΕ φίλα προσκείμενα και για τους Μεγάλους Περιπάτους του Δημάρχου Αθηναίων, την ίδια στιγμή ο κ. Χαρδαλιάς προκλητικά ενημερώνει ότι τέλη Μαΐου «έλλειπαν» 29 εναέρια μέσα για την κατάσβεση της φωτιάς στην Κορινθία.
Καθόλου δεν μπορούν να πείσουν τα «κροκοδείλια δάκρια» της κυβέρνησης και των εκπροσώπων της. Η τραγωδία στην Κορινθία και τη Δυτική Αττική, όχι μόνο δεν είναι «ατυχία» για κάποιους, αλλά αντιθέτως μια καλή ευκαιρία επέκτασης των κερδοσκοπικών τους δραστηριοτήτων πάνω στις τεράστιες εκτάσεις καμένης γης που αφήνει η πυρκαγιά. Είναι αυτά τα συμφέροντα που εκπροσωπεί και προωθεί η κυβέρνηση με τις πολιτικές της παραδίδοντας το φυσικό περιβάλλον βορά σε κάθε λογής αυτοαποκαλούμενους επενδυτές μέσα από τον πρόσφατο αναπτυξιακό νόμο και το ακραίο ξεπούλημα δημοσίων εκτάσεων, ακόμη και δασικών, με αδειοδοτήσεις για φαραωνικά και ασύμβατα με το τοπίο έργα υπέρμετρης όχλησης και περιβαλλοντικής καταστροφής, προκλητικούς αποχαρακτηρισμούς και άλλες αλχημείες. Αυτό το προωθούμενο μοντέλο «ανάπτυξης» έχει οδηγήσει στην εξάντληση των δασικών εκτάσεων και οικοσυστημάτων στην Αττική, απογυμνώνοντας το φυσικό τοπίο από το πολύτιμο και ανεπαρκές πράσινο, με τεράστιες επιπτώσεις μακροπρόθεσμης οικολογικής καταστροφής, αλλά και σοβαρή επιβάρυνση της ζωής και καθημερινότητας των κατοίκων.
Το ίδιο μοντέλο επιχειρηματικής ασυδοσίας πάνω στο περιβάλλον και το χώρο εξυπηρετείται από τέτοιες καταστροφές, που απελευθερώνουν ταχύτατα τεράστιες εκτάσεις που περνούν στα χέρια επιχειρηματικών ομίλων αντί πινακίου φακής ως «αποκαΐδια» και «καμένα οικόπεδα». Και αυτό, χωρίς προηγούμενα εμπόδια όπως ο δασικός χαρακτηρισμός τους και οι κατασκευαστικοί περιορισμοί που συνεπάγεται ή οι αντιστάσεις των κατοίκων μετά τις καταστροφές των οικισμών. Στη θέση των δασών και οικισμών που εξαφανίζονται, εμφανίζονται τουριστικά μεγαθήρια, νέα οδικά δίκτυα, εξορυκτικές και άλλες επιχειρηματικές δραστηριότητες. Ειδικά στη περιοχή της Κορινθίας, αλλά και σε άλλες περιοχές που πλήττονται από συχνές καταστροφές στην Αττική, την Εύβοια και αλλού, είναι ιδιαίτερα εκτεταμένη η παράδοση ολόκληρων περιοχών για την ανάπτυξη αιολικών πάρκων. Η μαζική εξάπλωση ανεμογεννητριών στην περιοχή και εν γένει στη χώρα μας έχει τεράστια επίπτωση στο φυσικό τοπίο τόσο εξαιτίας ασύμβατου μεγέθους, όσο και εξαιτίας των εκτεταμένων επεμβάσεων (δρόμοι, δίκτυα) που είναι καταστροφικές για τη φύση και τα οικοσυστήματα, ενώ αποτελούν και νέες εστίες πρόκλησης πυρκαγιάς από τις γραμμές μεταφοράς της ενέργειας, ιδίως σε περιοχές με πολλά αιολικά και υπέργεια μεταφορά όπως ισχύει στην Ελλάδα. Είναι γνωστές άλλωστε οι προθέσεις τοποθέτησης αιολικών πάρκων και στην δοκιμαζόμενη σήμερα περιοχή της Κορινθίας στα Γεράνεια Όρη, σχεδιασμοί που σκοντάφτουν στις δυσκολίες αδειοδότησης σε δασικές περιοχές.
Η αντίσταση την λεηλασία του περιβάλλοντος και του δασικού πλούτου από επιχειρηματικά μεγαθήρια είναι κρίσιμο σημείο για την υπεράσπιση μιας βιώσιμης ζωής και καθημερινότητας των κατοίκων. Ιδίως στις περιοχές που σήμερα πλήττονται, τα κοινωνικά κινήματα πρέπει να αγωνιστούν για την αποκατάσταση του περιβάλλοντος και την στήριξη των κατοίκων, και να αποτρέψουν να γίνει άλλη μια καταστροφή ευκαιρία για την επιτάχυνση των σχεδιασμών τους.
Είναι πλέον ζωτικής σημασίας να αγωνιστούν ευρύτατες κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις ενάντια σε αυτήν την καταστροφική πολιτική. Η καταστροφή στην Κορινθία, όπως και τόσες άλλες στην Αττική, στο Μάτι, στην Ηλεία, στα νησιά, δεν ήταν αναπότρεπτες. Πολλά θα ήταν διαφορετικά, εάν λειτουργούσαν σοβαρά οι υπηρεσίες πολιτικής προστασίας. Αντίθετα, η κυβέρνηση έχει σήμερα καταντήσει την Γ.Γ. Πολιτικής Προστασίας στο καθημερινό 10λεπτο δελτίο του κ. Χαρδαλιά για να περιορίζει την επικοινωνιακή ζημιά της από την καταστροφική διαχείριση της πανδημίας.
Η Ανυπότακτη Αττική μέσα από την παρέμβασή της στο Περιφερειακό Συμβούλιο και κυρίως στους κοινωνικούς αγώνες θα παλέψει για να μπει ένα τέλος στις εγκληματικές πολιτικές διάλυσης των κρατικών λειτουργιών με κοινωνικό πρόσημο, στην λιτότητα, αλλά και στους συνολικούς σχεδιασμούς παράδοσης των δασών, των οικισμών και του περιβάλλοντος σε αδηφάγα επενδυτικά σχέδια.
Καλεί κάθε δύναμη του αγώνα, τις συσπειρώσεις των κατοίκων και τα κοινωνικά κινήματα σε μια ευρεία συστράτευση και κινητοποίηση ενάντια στις πολιτικές που αφήνουν απροστάτευτους τους πολίτες απέναντι σε πυρκαγιές και εμπρησμούς. Για την ενίσχυση του εξοπλισμού, υποδομής και προσωπικού της πυροπροστασίας και της δασοπροστασίας. Για να σταματήσουν οι δήθεν «επενδύσεις» και οι πολιτικές που δίνουν γη και ύδωρ στα μεγάλα κερδοσκοπικά συμφέροντα που εποφθαλμιούν τις ανθρώπινες τραγωδίες ως ευκαιρίες κέρδους. Για να επιβληθεί μια πολιτική που θα θέτει στο επίκεντρο την προστασία του λαού και του κοινωνικού συνόλου, που θα προστατεύει τη φύση και το περιβάλλον.