1. Ποιες είναι οι προτεραιότητες και οι άξονες του προγράμματός σας στις αυτοδιοικητικές εκλογές;

Εμείς αποφασίσαμε από την πρώτη στιγμή της «καμπάνιας» μας να μιλήσουμε για
αυτά που ζούμε καθημερινά. Για το άγχος της επιβίωσης, την ανεργία, τη
μετανάστευση τόσων νέων φίλων μας από τη γειτονιά. Για όλα αυτά δηλαδή που ζούμε
αλλά δε μιλά σχεδόν κανείς από τις κυρίαρχες παρατάξεις στο Δήμο. Και φυσικά μαζί
με αυτά, για τα προβλήματα της πόλης, για την οικονομική ασφυξία των Δήμων, την
αποψίλωση των δημοτικών υπηρεσιών, την κυριαρχία του ΙΧ και του τσιμέντου στην
πόλη μας. Και το πρώτο που καλέσαμε τους πολίτες είναι να μη συνηθίσουν σε αυτή
την ασφυξία. Να μη θεωρήσουν τη σημερινή κατάσταση και τις διαφορετικές εκδοχές
τις μνημονιακής διαχείρισης, ως το μόνο εφικτό δρόμο. Τους καλέσαμε μαζί να
δώσουμε τη μάχη για ένα δήμο υπερασπιστή των αδύναμων και να δημιουργήσουμε
την πόλη της αλληλεγγύης, της δημιουργία, του κοινού αγώνα.
 

2. Πιστεύετε ότι μπορεί η Τοπική Αυτοδιοίκηση να εφαρμόζει μια διαφορετική πολιτική από αυτήν της κεντρικής κυβέρνησης στο σημερινό πλαίσιο αυξημένου οικονομικού ελέγχου των ΟΤΑ;

Η απόλυτη πρόσδεση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης με την κυβερνητική εξουσία και τις
ευρωπαϊκές ντιρεκτίβες είναι μια αναμφισβήτητη πραγματικότητα, που μάλιστα
ενισχύθηκε στα χρόνια του μνημονίου. Όμως αυτό είναι σα να αποδεχόμαστε ότι οι
δημοτικές αρχές δεν έχουν καμία ευθύνη και να περιορίζουμε τις δυνατότητες
παρέμβασης στις δημοτικές εκλογές. Σαφώς και δεν υποστηρίζω μια απλοϊκή
επανάληψη των δυνατοτήτων «αριστερής διαχείρισης», που αποδείχθηκε τις
περισσότερες φορές καταστροφική. Ωστόσο, νομίζω ότι σε τοπικό επίπεδο, οι
δυνατότητες επιβολής κατακτήσεων υπέρ της κοινωνίας και πολιτικών κοινωνικής
πρόνοιας ή υπεράσπισης του δημόσιου χώρου είναι πολύ μεγαλύτερες. Το στοίχημα
είναι το εξής: Πώς μπορείς να δημιουργήσεις ένα πλειοψηφικό ρεύμα αγώνα και
διεκδίκησης από τα κάτω, που να παλεύει αλλά και να δημιουργεί καλύτερες συνθήκες
ζωής στην πόλη; Και πώς μπορεί αυτό να μην καταδικάζεται από τη μια στο όριο μιας
αγωνιστικής μειοψηφικής φωνής και από την άλλη να εκφυλίζεται σε Αριστερά του
συστήματος; Δεν είναι εύκολος στόχος, αλλά δε μπορεί να μην αναμετρηθεί μια τοπική
παρέμβαση με πειραματισμούς συμμετοχής, τοπικής δημοκρατίας και εξουσίας.
 

3. Ποια θα κρίνατε ως αναγκαία χαρακτηριστικά της παρέμβασης της αριστεράς στην Αυτοδιοίκηση;

Το πιο σημαντικό είναι να συνδυάζει τη σταθερή και ενεργή παρουσία στις
συνεδριάσεις των δημοτικών συμβουλίων, στις επιτροπές κ.α., με την σταθερή
κινηματική δράση στην πόλη, τη συμμετοχή σε συλλογικότητες και φορείς, τη
δημιουργία δομών και δεσμών αγώνα και αλληλεγγύης στις γειτονιές. Ακούγεται
προφανές αλλά είναι εξαιρετικά δύσκολο γιατί θέλει χρόνο, επιμονή και κόπο. Μια
παρέμβαση που αρκείται στο πρώτο, δηλαδή σε μια σχετικά ικανοποιητική παρουσία
εκπροσώπων στα όργανα, ακόμα και αν μπορεί να αναδεικνύει θέματα, κινδυνεύει να
περιορίζεται στους τοίχους των Δημαρχείων και σε παράλληλους μονολόγους, ενώ
δημιουργεί τάσεις προσωποπαγούς πολιτικής παρουσίας. Αλλά και μια δράση που
αρκείται στην παρέμβαση «εκτός» είναι ανεπαρκής αν δε συνδέεται με συγκεκριμένες
πρωτοβουλίες «εντός». Σε αντίθετη περίπτωση, δε μπορεί να πείσει για την ειδική
σημασία της ισχυρής παρουσίας μιας αριστερής παρέμβασης σε κάποιο «θεσμό» όπως

ένα δημοτικό συμβούλιο. Το πραγματικά δύσκολο, κατά τη γνώμη μου, είναι να βρούμε
τους δρόμους που μια αριστερή, ανατρεπτική πολιτική μπορεί να μαζικοποιηθεί και να
αποκτήσει ρίζες στην πόλη και τις γειτονιές της, στις επιτροπές κατοίκων, στους
συλλόγους, στους συλλογικούς φορείς. Πώς θα δημιουργήσει νέες εστίες αντίστασης
και κοινότητες αγώνα; Πώς θα υπερβεί τη συνήθεια μιας περιστασιακής παρέμβασης,
κυρίως γύρω από «κεντρικά» πολιτικά θέματα;
 

4. Θεωρείτε σημαντική τη συγκρότηση σχημάτων και παρεμβάσεων στην αυτοδιοίκηση για τη συνολική υπόθεση της ενότητας της αριστεράς και της ανασυγκρότησης του κοινωνικού κινήματος;

Το Φυσάει Κόντρα είναι ένα αρκετά ελπιδοφόρο εγχείρημα ενότητας και κοινής δράσης
που βασίζεται σε ένα αιχμηρό ανατρεπτικό περιεχόμενο, σε ζωντανές διαδικασίες
βάσης και διατηρεί τόσο την αγωνιστική του παρουσία όσο και το ζωντανό, νεανικό του
προφίλ. Είμαι πολύ χαρούμενος που συμμετέχω και εκπροσωπώ ένα τέτοιο σχήμα και
πράγματι ελπίζω τέτοια παραδείγματα να ανοίξουν ένα δρόμο και για την αριστερά
συνολικά. Δεν είναι φυσικά εύκολο. Δεν είναι τόσο απλή η κόκκινη γραμμή που
υπερβαίνει από τη μια πλευρά την έκπτωση του περιεχομένου και την ενότητα
πολιτικών κορυφών που συχνά οδηγεί σε καταστροφές και από την άλλη πλευρά τον
απομονωτισμό και την αλληλοεξόντωση που αντικειμενικά οδηγούν σε
περιθωριοποίηση και απογοήτευση. Εύχομαι να ανοίξει ένας τέτοιος δρόμος στο
μέλλον αλλά δεν ξέρω αν αρκούν οι ευχές. Χρειάζεται ρήξεις και αποφασιστικότητα.
Προσωπικά θα εστίαζα και στην ίδια τη διαδικασία και φυσιογνωμία της προσπάθειας
ανασυγκρότησης της αριστεράς και του κινήματος. Απαιτείται τομή στην κουλτούρα
διαλόγου, στο νεανικό στίγμα, στη διαρκή μέριμνα για πλέρια δημοκρατία και στη
σαφή επιλογή αναμέτρησης με το σύστημα και τα ερωτήματα της εποχής.
 

5. Ποια είναι τα ειδικότερα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι κάτοικοι στο Δήμο Σας;

Οι πολίτες της Αγίας Παρασκευής αντιμετωπίζουν παρόμοια προβλήματα με τους
υπόλοιπους κατοίκους της χώρας, με ειδικό φυσικά τρόπο, ακριβώς γιατί κάθε γειτονιά
και δήμος βιώνουν με ειδικό τρόπο τις επιπτώσεις της μνημονιακής πολιτικής.
Επομένως, τα μεγαλύτερα προβλήματα παραμένουν η ανεργία, η στεγαστική
επισφάλεια, η μετανάστευση των νέων ανθρώπων κ.α. Ωστόσο, θα ήθελα να εστιάσω
σε δύο ακόμα βασικά θέματα, τις δημοτικές υπηρεσίες και το δημόσιο χώρο.
Α. Οι δημοτικές υπηρεσίες, οι κοινωνικές υπηρεσίες, οι υπηρεσίες πρασίνου,
καθαριότητας κ.α. είναι σε μεγάλο βαθμό αποψιλωμένες από πόρους και προσωπικό
και οι θέσεις καλύπτονται με ανακύκλωση προγραμμάτων ελαστικής εργασίας που
αφενός καταδικάζουν σε μόνιμη κακοπληρωμένη ομηρεία εκατοντάδες εργαζόμενους
και αφετέρου αδυνατούν να καλύψουν τις μόνιμες ανάγκες της πόλης.
Β. Παρότι η πόλη έχει την πρόσβαση στον Υμηττό, η γενική κατάσταση του πρασίνου,
του δημόσιου χώρου, της προσβασιμότητας και της κινητικότητας δεν είναι καλή. Σε
αυτό συμβάλλει η κακή ρυμοτομία της πόλης σε ορισμένες περιοχές, το έντονο
ανάγλυφο και φυσικά η λανθασμένη τοποθέτηση του μετρό μακριά από το κέντρο της
πόλης. Το ΙΧ και η άσφαλτος κυριαρχούν στην πόλη και το δημόσιο χώρο, η πρόσβαση
ατόμων με αναπηρία ή και άλλων ομάδων χρηστών είναι προβληματική, ζώνες του
Υμηττού είναι αποκλεισμένες από τους κατοίκους, ενώ μεγάλοι χώροι πρασίνου και

αναψυχής, όπως το κτήμα Σιστοβάρη και η βίλα του Ιόλα δεν έχουν ακόμα αποδοθεί
στους πολίτες.