Αγώνας ενάντια στην ιστορική λήθη- Δεν θα ξεχάσουμε πως τσακίζεται ο φασισμός
9 Μάη 1945 η ναζιστική Γερμανία συνθηκολογεί και λήγει ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος.
74 χρόνια μετά θυμόμαστε την κόκκινη σημαία καρφωμένη στο Ράιχσταγκ.
Θυμόμαστε τη θηριωδία του ναζισμού και την εποποιία των λαών που τον τσάκισαν με ηρωϊκούς αγώνες και εκατομμύρια νεκρούς.
Θυμόμαστε ότι όταν οι κυρίαρχες τάξεις έστηναν συνεργαζόμενες κατοχικές κυβερνήσεις «κουίσλινγκ», οι λαοί, οι εργαζόμενοι, οι αγρότες, οι νέοι και οι νέες δόθηκαν ολόψυχα στον αντιφασιστικό αγώνα με τα πιο ταπεινά μέσα.
Θυμόμαστε τη θυσία των λαών για να σβηστεί από το μέλλον της ανθρωπότητας ο φασισμός, η κατοχή, ο ιμπεριαλισμός και ο πόλεμος, η πείνα, τα ολοκαυτώματα.
Μια θυσία με βαρύ το φόρο αίματος. Το φόρο αίματος των 25.000.000 νεκρών του σοβιετικού λαού. Το φόρο αίματος των αμέτρητων αγωνιστών και αγωνιστριών που εκτελέστηκαν, βασανίστηκαν και εξορίστηκαν για τον αγώνα για τη λευτεριά, το ψωμί, το δίκαιο, για να είναι οι λαοί αφέντες στον τόπο τους.
Δεν θα δεχθούμε να είναι η 9η Μαΐου η ημέρα της ιμπεριαλιστικής σιδηρόφραχτης Ε.Ε., της Ευρώπης της φτώχειας και της λιτότητας, της Ε.Ε. που πνίγει πρόσφυγες στο Αιγαίο, που βομβαρδίζει σχολεία και νοσοκομεία στη Συρία.
Η 9η Μαΐου είναι ακριβώς το αντίθετο. Η ημέρα που επιμένει να μας θυμίζει ότι οι λαοί μπορούν να νικάνε ακόμη και το σκληρότερο αντίπαλο, ακόμη και την πολεμική μηχανή του Χίτλερ και του Άξονα. Νικάνε με τους παλλαϊκούς αγώνες, όπως το γιγαντιαίο κίνημα του ΕΑΜ- ΕΛΑΣ και της ΕΠΟΝ, με το όραμα για μια άλλη κοινωνία.
Δεν ξεχνάμε το φασισμό και τον ιμπεριαλισμό. Πιάνουμε το νήμα της ιστορίας.
Όσο υπάρχει η Συρία, η Βενεζουέλα, η Παλαιστίνη, όσο υπάρχουν ο Παύλος Φύσσας, ο Σ. Λουκμάν, όσο υπάρχει εκμετάλλευση και πείνα, η 9η Μαΐου θα είναι η δική μας μέρα, η μέρα της μεγάλης νίκης των λαών.
